-hücredekine,yalnızlığına,yalnızlaştırılmış olana-
duvarların dili vardır
biliniz
sıvası dökük yerlerinde istanbul benzetmelerim var
sevgilimin adı yazar başımı yasladığım duvarda,
elleri beni sarar
siz kahve fincanından benzetmelerle fallar bakarken
size sıvası dökük duvarların fallarını bakabilirim
hücrem dört duvar
sıvası dökük yerlerinde istanbuldan heryer var
sevgiliden nağmeler yazar
lakin
gözlerim hücreme küs
gözlerim bana küs
gözlerim ışığa küs....
Şenol Özcan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder